Regenachtig Vrådal

De dagen in Noorwegen zitten er bijna op, morgen vertrekken we met de boot van Kristiansand naar Hirtshals in Denemarken. We zijn nu in een hotel 5 minuten bij de haven vandaan want we moeten om 6:30 bij de boot zijn. Maar voordat de wekker zo vroeg gaat praten we jullie bij over onze dagen in Vrådal.

De hele rit tot aan Vrådal heeft het geregend. Maar ook dat had zijn charmes, spookachtig bijna. We reden over een bergpas waar we eigenlijk niks van het uitzicht zagen maar toch was het mooi. Samen met de kronkelige weggetjes met de kleine watervalletjes langs de kliffen en de donkere wolken om ons heen. Stiekem was het bergafwaarts toch ook wel spannend met zoveel regen op de weg. Maar de rit is prima verlopen en met weinig stops kwamen we 5,5 uur later aan bij het hotel om in te checken. In dit hotel sliepen we niet maar hier moesten we onze linnenset en de sleutel van ons huisje ophalen. Met een Jip & Janneke plattegrond werden we weggestuurd om ons huisje, 10 minuten rijden verderop, te gaan zoeken. En met zoeken bedoelen we ook echt zoeken. Wat een gepuzzel, nergens huisje 602 te bekennen. Nog eens kijken naar de kaart en zijstraatjes tellen, uiteindelijk na 3x het verkeerde straatje te zijn ingereden kwamen we op het juiste adres. 

Spullen uitladen en we ploften neer op de bank want naar buiten konden we niet door de harde regen. We besloten om bij het hotel te gaan eten. Het was nog niet minder gaan regenen en via het nieuws kregen we door dat het voorlopig ook nog niet ging gebeuren. In sommige delen van Noorwegen was het echt noodweer en zorgde dat voor overstromingen. Vanuit het thuisfront kregen we natuurlijk berichtjes of het bij ons nog veilig was. Gelukkig konden we iedereen geruststellen want het leek erop dat de storm aan ons voorbij zou gaan. 
Dirja stuurde Esther (het gezin wat we hebben ontmoet) een berichtje en we kwam erachter dat we maar 10 minuten rijden bij elkaar vandaan zaten. Echt toevallig, want we hadden bij het afscheid helemaal niet gerealiseerd dat we dezelfde kant op gingen. We spraken de volgende dag bij het hotel af voor een bakkie en de jongens gingen met elkaar zwemmen. Ook deze dag was het dramatisch weer dus naar buiten konden we niet. We besloten om met elkaar spelletjesmiddag te houden en dat was zeer geslaagd. Einde van de middag leek het erop of het ging stoppen met regenen. We hadden alvast een mooie wandelroute uitgezocht voor de volgende dag, voor het geval dat het allemaal mee zou vallen en we lekker naar buiten konden gaan. 
En ja hoor, het harde regenen was gestopt en het was zo goed als droog. Begin van de middag stonden we klaar bij de parkeerplaats en kond de wandeltocht beginnen. Met z’n 8’en en Spider de hond gingen we op pad. Naar de top van de Venelifjellet wachtte ons een prachtig uitzicht. Dit was wel even een uurtje klimmen over balken, boomwortels, door modderpoeltjes en klauteren over de rotsen. Dit was natuurlijk geweldig om te doen en onder de modderspetters en echt met hele vieze wandelschoenen kwamen we boven. Wat een magisch uitzicht zeg!! Na genoeg foto’s te hebben gemaakt kon de toch naar beneden beginnen. Vies waren we toch al dus die extra moddervlekken namen we voor lief. Sommige stukjes naar benden waren glibberig en met een misstap belandden we in een modderpoeltje. Het was het allemaal waard en met elkaar was het een geslaagde wandeltocht.
Vanaf nu kwamen we elkaar echt niet meer tegen, zij gingen met de boot naar huis en wij gingen op weg naar ons hotel.

Daar zitten we nu, heerlijk relax in het hotel. Vanmiddag hebben we in het park gevoetbald en gewandeld. In het zonnetje rond de 20 graden, wat een verschil met de andere dagen. De dag sloten we af met lekker stukje biefstuk. 

Storm Hans heeft ons gelukkig niet weten te bereiken.

Tot in Legoland! 

Veel liefs van de Kuijtjes.