Winkelen in Kitzbühel & Wandelen in Weissee Gletscherwelt en Untersalzbachtal

Onze beenspieren verdienden echt even rust vandaag en dus een mooi moment om onze belevenissen met jullie te delen.

Donderdag 5 augustus: Winkelen in Kitzbühel.

Kitzbühel, het Saint Tropez van Oostenrijk, zo kun je het wel noemen. Dikke Audi’s en Porsches op bijna elke parkeerplaats, designerwinkels waar je bijna niet naar binnen durft en hotels waarbij waarschijnlijk je creditcard in 1 keer leeg is. Des te leuker om daar doorheen te slenteren. Yvon en ik keken onze ogen uit en we zijn natuurlijk niet met lege handen weggegaan (wel met een legere  bankrekening, maar ach…). We kunnen in stijl de berg op 😉. Nee, zonder gekheid… We hebben wat fijne wandelkleding gekocht wat dik in de uitverkoop was. Ook hebben we ons uitgaven patroon gecompenseerd om bij een foodtruck aan een plastic sta-tafel een Bratwurst weg te werken. Ook dat kan in het deftige Kitzbühel. Een heerlijk ontspannen dagje dus, want wat we nog niet wisten was, dat we de volgende dag, weer eens de plannen in 1 keer om gingen gooien vanwege de weersvoorspellingen. 

Vrijdag 6 augustus: Weissee Gletscherwelt

In welgeteld 40 minuten hadden we gedoucht, aangekleed, ontbeten, lunch klaargemaakt, tas gepakt en de auto gestart. Want deze trip stond eigenlijk gepland voor de volgende dag, maar daar voorspelde die hevige windstoten en dat wil je niet bovenop de berg. En heel laat vertrekken is ook niet handig omdat, als je veel wilt zien, je daar wel een aantal uurtjes zoet mee bent. Dus we gingen weer 13 haarspeldbochten omhoog en nu was de lift naar de berg wel open en we zagen op de webcams dat het zonnetje goed haar best deed. Met de gondel en daarna de stoeltjeslift omhoog naar Medelz-berg stonden we op 2500 meter. Het was hier werkelijk prachtig maar dit werd nog beter op de top van de Medelzkopf op 2760 meter. We besloten om ons aan deze klim te wagen van bijna 300 meter omhoog. Geen pad wat geleidelijk omhoog ging maar klimmen en klauteren met handen en voeten. Halverwege kwam de mist opzetten en de top was niet meer zichtbaar. Mopperend ging ik verder.. Verder klimmen en klauteren en dan vervolgens niks zien op de top was natuurlijk niet waar we op hoopten. Teruggaan was ook geen optie dus dan maar verder, wie weet trok de mist wel weg. De geschilderde Oostenrijkse vlag op de stenen bracht ons boven in de dichte mist. We besloten om hier op de top wat te eten en uit te rusten. Na 20 minuten begon de mist langzaam te verdwijnen en elke minuut werd er een beetje meer zichtbaar van het schitterende uitzicht. De besneeuwde bergtoppen, de ruige rotsen, de blauwgroene meren en een blauwe lucht met een enkel wolkje vormden werkelijk waar een adembenemend uitzicht. Ik kan hier wel over blijven praten maar als jullie de foto’s zien snap je wel wat ik bedoel. 
Dit was puur genieten en wat een bofkonten zijn we toch. Een cadeautje wat uit de mist op kwam zetten, dat hadden we echt niet gedacht. Maar zoals het gezegde: “je krijgt wat je verdiend”, blijkbaar verdienden we het 😉. Na ontelbaar veel foto’s klauterden we naar beneden. Dit ging een stuk makkelijker dan omhoog. We konden er niet over uit hoe mooi dit was. Bij de berghut konden we wel wat krachtvoer gebruiken. Lekker in het zonnetje even bijkomen. Wat een dag was dit, hier kan een vinkje bij: CHECK!!  

Zaterdag 7 augustus: Untersalzbachtal.

Vandaag deden we een “uitloop” wandeling naar een waterval in een kloof. Uitlopen was misschien niet het goede woord. Met de spierpijn van de vorige dag liepen we in 1,5 uur het rondje door de kloof. En dat vonden we nog niet genoeg natuurlijk, dus we plakten er nog 40 minuten naar de Blausee aan. Hier hebben we onze broodjes gegeten. Ook kwamen we tot de conclusie dat het nu echt wel genoeg was voor vandaag. Nog even 40 minuutjes terug naar de auto en daarna de voetjes omhoog.