Even bijpraten

Sorry voor deze lange onderbreking, daardoor is er wel weer genoeg gebeurd om met jullie te delen. We moeten wel even een stukje terug in de tijd…

Maandag 9 augustus: Salzburg 

Het was wel 2 uur rijden vanaf Mittersill naar Salzburg, maar het was een schitterende dag voor een dagje stad. Toch ook stiekem wel lekker; Even geen bergop, geen wandelschoenen en geen bezwete rug van je rugtas. Op ons gemakje liepen we door Salzburg. Natuurlijk hebben we bij het vvv-kantoor een plattegrond gehaald met een stadswandeling. Stel je voor dat we iets missen 😉. Deze wandeling leidde ons langs de hoogtepunten van Salzburg zoals het geboortehuis van Mozart, de brug naar het andere gedeelte van de stad waar het woonhuis van Mozart staat en de Mirabel tuin. Alles staat weer mooi op de foto! 
Ook hebben we de kitscherige winkeltjes bezocht. We hebben alvast voor kerst ‘over de top’ mini kerstballetjes gekocht. Kerstballen en paaseieren in alle kleuren, patronen, soorten en maten. Je kan het zo gek niet bedenken of het lag daar in de winkel. Het blijft toch een grappig iets om met 25 graden kerstballen uit te zoeken.       Van winkelen krijg je trek (al heb ik altijd wel trek). We kwamen uit bij een tentje waar de Oostenrijkse knödel in een hip jasje is gestoken, dit was super lekker! 
Na de lunch maakten we onze stadswandeling af en kwamen we uit bij de parkeerplaats waar onze auto stond. 
Tijd om naar huis te gaan, we moesten tenslotte ook weer 2 uur terug rijden.

Wat ik eerder zei over die bezwete rug… Daar kwam snel weer verandering in.

Woensdag 11 augustus: Matrei.

Voor de oplettende lezer…Dinsdag 10 augustus hadden we rustdag ingepland omdat er twee wandeldagen op de planning stonden.                                              Vandaag was de EuropaPanoramaWeg in Matrei het begin van onze wandeling en we eindigden in het dorpje Kals. Eerst weer met de lift omhoog en we startten met een uitzicht van 3000 meter hoge bergtoppen om ons heen. Vandaag geen moeilijke wandeling maar wel lang. Achteraf zaten er toch nog wel wat pittige stukjes in. De Panoramaweg was schitterend en de naam is niet voor niks gekozen. Heel de weg lang wordt je omringd door bergtoppen en gletsjers. Het was heerlijk weer en alle toppen waren uit de wolken. Wij werden bij elke stap een beetje vrolijker (voor hoever dat nog kan). Bergen vervelen nooit en bij elke wandeling genieten we volop. We kwamen bij de berghut aan en zo ook aan het einde van de Panoramaweg. Even snel wat drinken en wij gingen onze wandeltocht vervolgen naar het dorpje Kals. Ondertussen hadden we een uurtje gelopen en we plakten er nog drie uur achteraan. Bergop maar gelukkig niet zo steil, liepen we in het zonnetje. Het wandelkaartje was niet heel duidelijk dus we namen een gokje welk pad we moesten nemen. Natuurlijk kozen we voor het langste pad. Boven aangekomen was het even zoeken naar de gele wegwijs bordjes maar we zagen dat we nog twee uur naar beneden moesten lopen. Maar we wisten dat na er ongeveer 30 minuten er een berghut zou moeten zijn. Dit bleek te kloppen en we hebben heerlijk een soepje gegeten om weer aan te sterken. Nog 1,5 uur te gaan zigzaggend door bospaadjes naar beneden. Onderweg zijn er natuurlijk weer genoeg foto’s gemaakt. Bij Kals aangekomen zagen we dat we net de bus gemist hadden terug naar Matrei. Dit betekende verplicht op een terrasje zitten wachten. In de bus terug kwam de spierpijn in onze benen opzetten. Maar niks aan de hand, dat lopen we de volgende dag er wel weer uit….

Donderdag 12 augustus: Großglockner 

Om 6:00 uur ging de wekker en om 6:30 zaten we in de auto op weg naar letterlijk ons hoogtepunt van de vakantie. In 25 haarspeldbochten via de indrukwekkende GroßglocknerHochalpenStraße kwamen aan bij het hoogste uitzichtpunt op de Edelweiß-spitze op 2571 meter. Hier hadden we onbeschrijfelijk mooi uitzicht op meer dan 30 bergtoppen van meer dan 3000 meter hoog. En omdat we zo belachelijk vroeg waren, hadden we het uitzicht bijna voor ons alleen. We vervolgden onze weg naar het einde van de Hochalpenstraße naar de Kaiser-Frans-Josefs-Höhe. Hier ligt de Pasterze gletsjer, de grootste van Oostenrijk. Elk jaar smelt deze gletsjer 50 tot 100 meter, en dit was duidelijk te zien tijdens de wandeltocht naar de rand van deze gletsjer. Yvon is als kind hier geweest en toen was er nog ijs, waar wij nu liepen was er grind. Onderweg gaven bordjes met jaartallen aan waar de gletsjer zich toen bevond. Bizar om te zien hoeveel er weggesmolten is. Maar gelukkig nog steeds een mooi pak ijs om naar te kijken. Het was flink warm deze dag, ook op 2369 meter waar wij liepen. Elke stap die wij zette bracht ons dichter naar de rand en dit was echt heel mooi. Er stroomde helaas teveel water om de gletsjer aan te tikken, die oversteek leek ons toch wat onverstandig. 
Hier hebben we even een tijdje gezeten en het mooie uitzicht op ons in laten werken. Daarna kon het terug wandelen beginnen. Het grootste gedeelte was vlak maar het laatste half uurtje moesten we ons even kwaad maken om weer boven te komen. We voelden ons te goed om het liftje naar boven te nemen 😉. Zowel de rit met de auto als de wandeltocht was echt prachtig. We zijn deze dag 12 uur lang op pad geweest maar dat was het meer dan waard.

De dagen daarop zijn we dicht bij Mittersill gebleven. Bijkomen, uitslapen, zonnen bij het meer en in het dorpje uiteten. Even geen inspanning maar echt even bijkomen. Het is tenslotte vakantie.

Vandaag zijn we naar de sauna geweest om de laatste restjes spierpijn eruit te zweten. Compleet ontspannen reden we naar ons appartement terug. Ondertussen was het noodweer geworden wat compleet langs ons heen gegaan was. Water stroomde de berg af en nam grind mee als een soort modderstroom,  takken van bomen lagen er op de weg en het had zo hard gehageld dat het wel een pak sneeuw leek. Voorzichtig door het water en het grind reden we naar ons appartement. Ondertussen regent het nog steeds en we zijn benieuwd hoe alles er dan bij ligt.