Een close call, de slappe lach, een jetlag en .... country zingende roadtrippers!

Een close call, de slappe lach, een jetlag en .... country zingende roadtrippers! 

Onze roadtrip is definitief begonnen en gelukkig hadden we het vliegtuig (net) gehaald. Op weg naar het vliegveld liep alles gesmeerd. Samen met Wim wachtte ik op Yvonne bij spoor 4. Op Schiphol hadden wij alle tijd en dit was maar goed ook, want het duurde wel 1,5 uur om je bagage af te droppen. Door naar de security check, nou Yvonne is grondig gefouilleerd 😳. We kregen er gewoon de slappe lach van, helemaal toen ze haar beha van voor en achter vastpakte en die als een elastiekje lieten schieten. Nou toen was het wel tijd voor lunch. Met een lekker broodje en een smoothie zaten we heerlijk relaxt, een beetje tè relaxt...Ik zei nog een half uurtje, Yvonne dacht tot we gingen boarden, maar het was tot we gingen vliegen 😳. Toen we ‘now boarding’ zagen zaten we wel 2 minuten in de stress haha, wij in rap tempo naar de gate, maar daar zagen we nog een hele rij staan wachten. Paniek om niks dus...

Na een vlucht van ongeveer 10 uur, 3 films, veel snacks, drinken en eten, een chagrijnige medepassagier, een vastzittende seatbelt én een baan voor Dirja, komen we aan in Seattle. Die baan leg ik even uit.... De riem van Yvonne zat vast en de stewardess kreeg het niet los, ik hielp haar even en tadaa, de riem was los, waarop haar reactie was; You’re hired. Zoals eerder gezegd kwamen we aan in Seattle.

We mogen zelf onze huurauto uitkiezen, allemaal gigantisch groot natuurlijk, het wordt een mooie witte Kia. Na een half uurtje rijden parkeren we bij onze Travel Logde, pal naast The Needle! Kort opfrissen ... en door ... wandelend naar Pike’s Market, de eerste Starbucks uit 1912 en de waterkant. Helaas wordt er niet meer met vis gegooid, maar het uitzicht is schitterend. We kunnen zelfs Mt Rainier zien liggen, voorbij de haven en het reuzenrad. In een leuke smal straatje eten we Quesedillas en dan slaat de vermoeidheid toe. Niet heel gek, want we zijn bijna 24 uur wakker. We wandelen weer terug en vallen al snel in slaap.

De volgende ochtend wordt Yvonne redelijk uitgerust wakker maar Ik had wat last van een Jetlag en ben om de 2 uur wakker geweest. Toch ben ik er helemaal klaar voor, na het ontbijt vertrekken we richting Spokane  zo’n 4,5 uur rijden. Het is relax rijden met cruise control, climate control, achteruitrijd camera en piepers... Niet dat ik die nodig heb, maar toch 😉.

Onderweg verandert het landschap van bergen en meren tot ‘fields of gold’. Echt schitterend en dit is pas het begin.

Ondertussen blèren we onze country playlist mee met Spotify en hebben we onze modus van rijden, GoPro en fotograferen weer gevonden!

In Spokane hebben we onze koelbox gevonden bij Walmart en de eerste boodschappen in geslagen. O ja, ik ben door Yvon op de foto gezet met een gigantische BH, we weten dat alles hier groot is, maar dit slaat echt alles. Tranen over onze wangen van het lachen...😂

Morgen verder met de roadtrip naar Glacier NP, hier gaan we onder de sterren slapen in een tent, in bearcountry 🐻.  Maar dat bewaren we voor het volgende verhaal. 

Liefs, Dirja (en Yvonne)